Problem wind osobowych w budynkach wspólnot mieszkaniowych co jakiś czas wraca na wokandy sądowe. Kwestia opłat z utrzymania urządzeń budzi często wiele emocji. Dlaczego mam płacić za coś z czego się nie korzysta – denerwują się właściciele lokali. A może by tak zróżnicować opłaty w zależności od kondygnacji? Zastanawiają się właściciele lokali wyższych kondygnacji, tłumaczą, że jest to sprawiedliwy podziału obciążeń.
A co na to przepisy?
Przepis art. 12 pkt 2 ustawy o własności lokali jest jednoznaczny. Wskazuje, że wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej (w tym za korzystnie z wind – art. 14 pkt 2uwl ) pokrywane są przez właścicieli lokali w stosunku do ich udziałów. Mimo tego zdarzają się sytuacje, gdy właściciele podejmują uchwały regulując ten sposób partycypacji w kosztach. Odmiennie niż przewidział to ustawodawca. Dzieląc opłaty za dźwigi stosownie do liczby osób zamieszkałych, albo wyłączając dane grupy właścicieli z partycypacji w nich z uwagi na usytuowanie ich lokali.
Kwestię tą rozpoznawał Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny. Uznał, że powyższe rozwiązania, które uzależniają wysokości kosztów utrzymania windy lub w ogóle obowiązku ich ponoszenia od tego, na której kondygnacji znajduje się dany lokal jest niedopuszczalne (por. uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 21.04. 2016 r., sygn. akt: XV C 700/15).
Uchylenie uchwały.
Sąd uchylił uchwały właścicieli lokali, którzy postanowili wprowadzić opłaty za windę w kwocie 3 zł od osoby „z pominięciem parteru.” Rozwiązanie to prowadziło do naruszenia art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali. Wprowadza zasadę partycypacji przez właścicieli w kosztach zarządu proporcjonalnie do wielkości ich udziałów we wspólnej nieruchomości i w konsekwencji naruszenia interesów części z nich. Co skutkować musiało uchyleniem przedmiotowej uchwały.
Sprawą podziału kosztów utrzymania dźwigów osobowych, która od wielu lat budzi wątpliwości zajął się swego czasu również Minister Infrastruktury. Stwierdził również, że jakiekolwiek odstępstwo od wyrażonej w art. 12 ust. 2 uwl zasady podziału wydatków proporcjonalnie do udziałów jest niedopuszczalne. A więc przepis ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący.